Bırak dedim gönül sevme daha,
Ama şımarık çocuğa söylemişimdir,
Ne kadar çok ısrar ettiysem de,
Aşkı daha, daha çok içime işledi, 'Sev'! dedi.
Uslu bir çocuk ol dedim gönlüme,
Ama Karadenizin yeşiline kaptırdı kendini,
Tamam dedim bu sefer belki olur,
Fakat o da kaptırmış kendini Gökyüzüne.
Sesim çıkmadan, ben ona bakar dururum,
Ama, o bana anlatır Gökyüzünü,
Mavi der, Bulut der, ama beni göremez,
Bu yüzden acımı içimde yaşarım.
Evluğum çayluğum finduğum ol dedim ona,
Gel seni Karadenize kaçırayım,
Ekmeğimizi taştan çıkarır,
Mutlu bir hayat süreriz dedim.
Mavi der, Gökyüzü der, hala bana,
Gözünün dibindeyim göremez beni,
Bulut'a,Kuş'a aşığım der,
Ben acımı yüreğimde yaşarım.
En hasından tribini çekerim,
Çatıp kaşlarını bana bakar,
Bende onu izleyerek yetinirim,
Ama o beni hâla göremez.
Rahat bırakmaz beni,
Bana, bana bak der,
Bakarım gözlerim yorulana kadar hemde,
Ama o beni hâla göremez.
Aşık oldum sana diye haykırmak isterim,
Ama hep yağmur girer aramıza,
Şimşekler çakar, bu sefer dahada coşar,
Ben acımı içimde yaşarım.
Lalem ol derim ona,
Sana pamukla bakarım,
O bana hâla hâla ısrarla
Gökyüzü der,Mavi der,Bulut der,ben ağlarım.
İçime atmaktan bir hâl olmuşumdur,
Kendimi, mavi serin sulara,
Ebediyen bırakmak isterim.
Ama onun yeşili sebepsizce çeker beni.
Mıhlandı gönlüm ona,
Bırakmadı onu,dahada istedi,
Çünkü şımarık bir çocuktu gönlüm,
Ve benim ona engel olacak gücüm kalmadı.