Gün gelir, muhafaza edilemez mutluluk,
Ve müstakbel hasrete müşkül olur ayrılık.
Ağlarsın, belkide bu hasrete son vermeye,
Meçhul bir dost olur, istenmeden yalnızlık.
Bir hicranla vuku bulan karmaşa perdesi,
Bilir misin? Ne şiirler, ne şairler eskittin,
Kimini Mecnun,kimini Kerem,kimini Ferhat,
Evet bilirsin! Üzerinde yürüdü nice üstat.
Mutlak müstakim ehli bir vicdanı muhafız.
Meczuptadır ve meczupta aranan aşk,
Kelamı tefsir edemez âmâ olan kalp.
Kimi yalan bilir, kimi zannınca aşk
