Hasret ettin yaşamaya
Çıkacak yol bırakmadın;
Vebâlini taşımaya
Tutacak kol bırakmadın.
İnandım dost sözüne
Boyun büktüm her nazına
Yıllar var ki el yüzüne
Bakacak hâl bırakmadın
Yaralıysam vuran sensin
Günahıma giren sensin
Umudumu kıran sensin
Tutacak dal bırakmadın
Dudak büktün her soruma
Fesat kattın her yoruma
Kırk yılda bir hayrıma
Çıkacak fal bırakmadın.
Üstümde yok başımda yok
İsim de yok aşım da yok
Yaslanacak taşım da yok
Yatacak çul bırakmadın.
Âlem duydu âvazımı
Küfre yordu niyâzımı
Musâllada namazımı
Kılacak kul bırakmadın...
