Hayat ne garip bir yer! Ne zaman tam tükendim desen, bir umut yakıyor sana.Biri geliyor hayatına, mutlu olmam sanıyorsun önce. Bir bir yıkıyor aklındaki bütün kötü düşünceleri, sevmeyi unuttum diyor yine, kandırmaya çalışıyorsun kendini.Kalbini ateş gibi yakıyor, sen bahaneler kurdukça o bir bir yeşeriyor çiçek misali.
Ellerinin tutuyorsun, o kalbini tutmuş gibi oluyor. Bıraksa canın yanacakmış gibi hissediyorsun.
Uzun uzun bakıyorsun kahverengi gözlerine, kendini gördüğün yerde umutlarını hayallerini bırakıyorsun.
Onda bulduğunu kimsede göremeyeceğini anlıyorsun. Yastığına ne zaman başını koysan o geliyor aklına.
Sonra usul usul kalkıyorsun yatağından ince bir sızı oluyor içinde.
Sana öyle güzel bakan iki çift göze özlem duyuyorsun.
Kandırma artık kendini arkadaş!!
Sen onu seviyorsun.
