Ve yine bir karanlık
akşamıyla beraber kaldım
Oturuyorum ve
saatlerin geçip tüm Işıkların sönmesini bekleyip zifiri karanlığımla baş başa
oturmanın acı dolu heyecanını bekliyorum.
Aşkın vermiş olduğu
günahın yüreğimi kahredercesine ona anlatarak,
Bir nebze beraber
döktürdüğümüz göz Yaşımın bedenime dokunup beni bu aciz sevdadan arındırmasını
bekliyorum.
Gençliğimin vermiş
olduğu bu hain sevdanın adını biraz daha hafifletelim derken gün geçtikçe o
Aşkın kini kanımdan bütün vucuduma
yayılarak beni biraz daha acizleştiriyor.
Beynime girmeyi
başarıyor sanki
Beynim hükmedemiyor
hiçbir şeye oda başaramıyor ve oda gün geçtikçe tıpkı Sahra’da susuz kalmış
canlılar gibi ölüyor.
Her şey alev topu
gibi benle beraber başka şeylerde yanıyormuş gibi kendimle beraber sevdiklerimi
de öldürüyormuşum gibi
Kalbimi söküp
çıkaramıyorum onu öldüremiyorum kendi ellerimle yapmak istiyorum bunu lakin o
Aşkın bir başka baharlarda yeşerecek umudu buna izin vermiyor.
O halde bir başka
baharda görüşmek üzere sevgili.
