Evini sırtında taşır. Adı; dünyadır.
Burada yaşarım ben, kediler ile köpekler arkadaş iken.
Sazımı çalar, şarkılar söylerim.
Sokaklarda yürüyüp ahuları gözlerim.
Birine tutuluveririm aniden, tabi ismini bile bilmeden.
Yavaşça sokulurum yanına, güzel sözler söylerim ona.
Adını öğrenir şiirler yazarım hiç beklemeden.
Ben mecnun o Leyla oluverir birden.
Sözleşiriz "yarın görelim birbirimizi" diyerek.
Bekleriz güneşin doğmasını, güzel esvablarımızı giyerek.
Ben yoldan geçenleri seyrederim beklerken.
Birisine takılır gözüm hiç istemeden.
(Fidan boylu , nefaset bir hanımefendidir bu)
Unutuveririm Leyla'yı hiç zaman kaybetmeden.
Soluk soluğa yetişirim bizim hanımefendinin yanına.
Başlarım konuşmaya güzel sözlerimle dokunuveririm kanına.
Etkilenir hanımefendi sahiden.
Sohbete bir çay içerek devam etmek
ister gözlerime bakarken.
...
Bakmışım ki yeni Leyla'mı bulmuşum.
Hemende onunla hayaller kurmuşum.
Düşümde Leyla ile evlenip
Mutlu bir yuvaya kavuşmuşum.
Düşlerim benzer birbirine.
Leyla farklı olur genelde.
Dünyadan "Şıpsevdi Mahmut"un hikayesidir bu.
Duyulmaz başka bir yerde .